René J. Seghers
Profiel
Achternaam: Seghers
Roepnaam: René J.
Voornamen: René Jean
Geboren: 27-02-1904
Te: Hasselt
Overleden: 03-03-1974
Te: Schaarbeek (Brussel)
Pseudoniem(en): Voor zover mij bekend heeft René J. Seghers niet onder pseudoniem gepubliceerd.
| Voor tweedehands boeken | Ook van René J. Seghers |
| Raban Internet Antiquariaat | Klik hier ! |
Werk
Poëzie
- Vuurringen (1941)
Proza
- De reine spiegel: sprookjes en vertellingen (1936)
- Maya: sprookjes en vertellingen (1939)
- Waterval (1943)
- Huize Klarijn (1945)
- Sonate voor Louise (1946)
- De strijd met de duisternis (1951)
- Spoken in de dwaaltuin (1956)
- De zingende kat (1962)
Toneel
- De zeer geleerde dokter Molekul: spel in 5 schuifjes (1931)
- Alexander: spel in 4 bedrijven (1932)
- Een ingewikkeld geval (tv-spel)
- De ideale nacht (tv-spel)
- Onrust (tv-spel)
Overig non-fictie
- Hasselt (1941)
Vertalingen/bewerkingen
- Rattenbol (1939)
- Hij vertaalde zijn eigen boek over Hasselt in het Frans.
- Voor 'Dietsche Warande en Belfort' vertaalde hij het verhaal 'De brandende braamstruik' van Ernst Wiechert.
- Twee in het Duits vertaalde verhalen verschenen in 'Die Presse' in Wenen.
- Le chat qui chante (Franse vertaling van 'De zingende kat' door Charles Cordier) (1966)
Bloemlezingen
Tijdschriften
- René J. Seghers publiceerde Franstalige gedichten in 'Le Thyrse' en een Franstalig verhaal in 'La Renaissance d’Occident' en 'La Flandre Libérale'.
- In het Nederlands geschreven verhalen verschenen in 'De Nieuwe Stem' en 'Dietsche Warende en Belfort'.
- René J. Seghers publiceerde in 'Vormen' en in 'Band'.
Literaire prijzen
- 'De Strijd met de Duisternis' werd bekroond met de Leënprijs van het Hendrik van Veldekecomité
Opmerkingen
- Zijn vader was handelsreiziger. Zijn moeder had een modewinkel aan de Hoogstraat en later op Botermarkt 10 in Hasselt.
- Hij ging naar het Koninklijk Atheneum.
- Hij werkte als departementschef bij een industriële onderneming in Brussel.
- Hij schreef aanvankelijk in het Frans en publiceerde ook in Franstalige tijdschriften. Michel de Ghelderode adviseerde hem in het Nederlands te gaan schrijven.
- Een aantal werken van hem werd bewerkt voor tv.
- René Seghers was Secretaris van de Vlaamse P.E.N.-Club en lid van de Vereniging van Limburgse Schrijvers– KVLS.
Anderen over René J. Seghers
- Deze roman, die de psychologie van den kunstenaar en van het aesthetisch beleven wil benaderen, rust als verhaal op een eenvoudig stramien. Dit vertoont zelfs een zeker gebrek aan gebondenheid; doch men vergeet het ietwat gebroken rhythme voor de symphonie die er uit opklinkt. Deze is een geloofsbelijdenis in het kunstenaarsschap, gedragen door de zuivere liefde en de primauteit van het geestesleven en overkoepeld door het vertrouwen in een schikkende Voorzienigheid. De fijne, verzorgde taal doet sympathiek aan, maar nog meer smaken we de momenten waar de schrijver ons door het scheppen van een sfeer iets van zijn gemoed meedeelt, al konden verhaal en stemming technisch beter ineengewerkt worden en al hoeft men zich de wijze van werken der Voorzienigheid niet noodzakelijk juist op dezelfde manier voor te stellen. Een weldoend boek. Voor gevormde lezers. (K. Heireman over 'Sonate voor Louise', Streven, 1946-1947)
- Seghers verhaalt rustig, zonder jacht op op bijval, met blijkbare voorkeur voor innige en stemmingsvolle tafereelen. Hij hecht meer belang aan de zielsontleding van zijn helden en aan het scheppen van atmosfeer, dan aan het relaas van de gebeurtenissen waarbij ze betrokken zijn. (A. Demedts, Dietsche Warande en Belfort, 1946)
- Deed zich vooral gelden als fijnzinnig prozaschrijver met enkele mooie sprookjes en een viertal voorname, stilistisch-waardevolle romans, meestal enigszins in mineurtoon gehouden, gekenmerkt door enige vaagheid in de psychologische uitbeelding en een bijwijlen vrij mysterieuze sfeer. (Lectuur repertorium, 1954, blz. 2233)
- Een licht en zwierig verhaal over het wondere avontuur van het jonge onderwijzeresje Annie Lauriers, die het ouderlijk huis ontvliedt en als gouvernante van het jonge baronesje Hermine van Aardewijk op het slot Oudelo terecht komt, waar zij vanwege spoken en tovenarij - specialiteit van de diabolische familie Van Aardewijk - heel wat te verwerken krijgt. Het spook, waarover iedereen de mond vol had, bleek tenslotte de zoon van de notaris te zijn, die er galante avonturen met de barones op na hield en in de laatste nacht, dat Annie nog op het slot bleef, door zijn been een schot kreeg, afgevuurd door de oude baron, die zich voor deze gelegenheid in een voorvaderlijk harnas had gestoken. Al met al zo op het oog een kolderverhaal, maar waar meer inof meer achter zit dan men oppervlakkig zou denken. (over 'Spoken in de dwaaltuin', Neerlandia, 1959)
- Ongetwijfeld nam René Seghers in de Vlaamse literatuur een aparte plaats in. Het was zijn grote verdienste dat hij zijn schoon en persoonlijk talent heeft aangewend om de roman los te maken van het regionale en hem te stofferen met een sterk poëtische en fantastische verbeelding. (P.G. Buckinx, Dietsche Warande en Belfort, juni 1974)
Mijn favoriete citaat
Je moet de vlag kunnen strijken wanneer het nog tijd is, zei hij.
Het is moeilijk, omdat je langen tijd gedacht hebt dat je de enige was.
Maar je staat immers niet alleen, en dat is een troost;
je moet weten dat met jou alles niet teloorgaat.
Het leven gaat zijn gang,
en wat jij hebt gedragen zal je aan een ander schenken,
die het verder dragen kan.
(René J. Seghers, uit 'Sonate voor Louise')
Bronnen o.a.
- Lectuur repertorium (1954)
- Website van de Koninklijke Bibliotheek (april 2024)
